Δεν θα κάνουμε λόγο για αντισυνταγματικότητες των
ΠΝΠ και παράνομες πράξεις απαξίωσης της δημόσιας περιουσίας.
Δεν θα μιλήσουμε για λειτουργικά κριτήρια, σαν
αυτά που πέταξε σήμερα στο πρόσωπο του Σαμαρά το Spiegel, αποδεικνύοντας ότι η
ΕΡΤ είναι πιο παραγωγική και καλύτερα διαχειριζόμενη από τo ZDF (!!! – σ.σ. γερμανικό παράδοξο ;).
Δεν θα αναφερθούμε στο ποιοι διοικούσαν την ΕΡΤ,
στο ποιοι έπαιρναν τους παχυλούς μισθούς και στις α’ βαθμού πολιτικές
συγγένειές τους με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτά είναι γνωστά και αυτονόητα. Η
«ποιότητα» της ΕΡΤ είναι συνυφασμένη άμεσα με την ποιότητα των δύο αυτών
κομμάτων και απολύτως ανάλογη.
Τέλος δεν θα κάνουμε κουβέντα για το πολίτευμα που
μας έχουν φορτώσει και το έχουν βαφτίσει «δημοκρατία», χωρίς να είναι ή για την
εκχωρηθείσα «εθνική κυριαρχία»
Το ζήτημα
είναι ο ευχερής προσδιορισμός του κατά συνείδηση άχρηστου φασίστα, ως προς την
εσωτερική δηλ. πνευματική του ταυτότητα και οντότητα, ως προς την κουλτούρα του
και τις εκδηλώσεις του.
To γιατί
επιλέγονται για τους ρόλους ανδρείκελων άνθρωποι χαμηλού πνευματικού
διαμετρήματος και ηθικού αναστήματος, το
έχει εξηγήσει η παγκόσμια ιστορία αναλύοντας τους ανά τους αιώνες ξενόδουλους
υπηρέτες. Το ότι ενστερνίζονται και επαναλαμβάνουν τις κινήσεις και
συμπεριφορές όσων τους όρισαν, το εξηγεί
η φυσική επιστήμη αναλύοντας την
κίνηση της μαριονέτας.
Εδώ το ζήτημα
είναι απλό: πως συμπεριφέρεται ο άχρηστος φασίστας και πως ο χρήσιμος και
ικανός δημοκράτης .
Όταν κάποιος είναι πραγματικά δημοκράτης και έχει μια αντικειμενικά δημιουργική αντίληψη, που τον έχει οδηγήσει σε
μία πραγματική πρόταση, δεν κρύβεται
πίσω από σκοτεινές ενέργειες και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, δεν θεωρεί πως
το κράτος είναι αυτός, αλλά ότι είναι υπηρέτης του λαού και της κοινωνίας, ίσος
μεταξύ ίσων. .
Ο πραγματικός χρήσιμος άνθρωπος
δημοκράτης : μελετά, αναλύει,
συγκροτεί πρόταση και την θέτει ενώπιον του λαού και στην κρίση του.
Δεν χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ, αλλά την πειθώ του λόγου. Δεν επιβάλει, αλλά συζητά
και συνδιαμορφώνει μέσα από τον διάλογο. Στο τέλος η πρότασή του γίνεται κτήμα
της ίδιας της κοινωνίας και ζητούμενο από την ίδια. Τότε, με την ισχύ της λογικής που την περικλείει και την κοινωνική βούληση
νομοθετεί την πρότασή του μέσα από διάφανες δημοκρατικές διαδικασίες. Αυτός είναι ο πραγματικός δημοκράτης, ο
πραγματικά χρήσιμος στην κοινωνία του άνθρωπος.
Ο άλλος, ο
άχρηστος φασίστας είναι εύκολα αναγνωρίσιμος: καταστρέφει και μετά συκοφαντεί όσα ο ίδιος κατέστρεψε. Επιβάλει με την
ισχύ των όπλων και των πραιτοριανών πίσω από τους οποίους κρύβεται. Δεν
υποβάλλει πρόταση, αλλά διατάσσει. Δεν μπορεί να συγκροτήσει ουσιαστική πρόταση
που να επικρατήσει στον λαό, αλλά φροντίζει να ισχύει μόνη η υπογραφή του. Δεν
ενώνει, αλλά διαχωρίζει. Δεν χρησιμοποιεί την λογική, αλλά καλλιεργεί το μίσος.
Δεν έχει και δεν δίνει λύσεις, αλλά χρησιμοποιεί το χάος που δημιούργησε. Κλείνει διακόπτες, αντί να ανοίγει δρόμους
για την κοινωνία του.
Αυτός ο τύπος είναι
ένας άχρηστος φασίστας και δεν χρειάζεται κανείς να επικαλείται
συντάγματα και ηθικές πολιτικές και νομικές αρχές για να τον αναγνωρίζει. Το
φωνάζει μόνος του, αυτός οι πρακτικές και οι πράξεις του.
ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου